ระหว่างทะเลและขุนเขา

เมื่อยังเป็นเด็กอยู่นั้น ผมชอบที่จะปล่อยตนเอง ไปอยู่ที่ไหนสักแห่งของชายทะเล อาจเป็นเพราะเติบโตแถบชายหาด จึงซึมซับกลิ่นหายจากชายฝั่งอยู่เนื่องนิด

ใช่ว่าทุกคนชื่นชมชื่นชอบทะเลกันทั้งหมด แม้ว่ามันคือความสวยงาม แต่กับบางคนแล้ว ขุนเขาก็เป็นอีกที่หนึ่งที่เขาเลือกอยากใช้ชีวิตมากกว่าทะเลอย่างผม

ทว่าเมื่อผมได้เติบโตมากยิ่งขึ้นแล้ว ดูเหมือนขุนเขาอันเขียวขจี ได้เข้ามาแทนที่ทะเลฟ้าครามไปเสียดื้อๆ

อาจเป็นเพราะได้เดินทางพเนจรไปทุกๆแห่งหนซึ่งไม่ใช่บ้านเกิด ดวงตาทั้งสองก็ได้สัมผัสความงดงามที่สูงลิ่วและอากาศอันเย็นจับใจ

เมื่อได้เดินทาง ความชอบที่เคยหลงรักมาตั้งแต่ยังละอ่อนก็เริ่มเปลี่ยนไปตามกาลเวลา เมื่อสิ่งที่เคยมองบนน่านน้ำ กลับอยู่บนเทือกเขาสูงเช่นนี้

ความชื่นชอบในธรรมชาติ ก็หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว

เมื่อได้พบได้เห็น ความงดงามที่หลากหลายบนโลกของเรา

จากเดิมที่เคยชอบน่านน้ำทะเลเพียงเท่านั้น สิ่งที่มาแทนที่มาใหม่ดั่งหุบเขานั้น

ก็กลับอดคิดไม่ได้ว่า จะมีสักครั้งไหมที่บ้านของผมจะได้ตั้งอยู่ริมชายฝั่งท้องทะเล ซึ่งมีเทือกเขาอยู่หลังบ้าน

แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้วละ

ซึ่งจริงๆ คนเราก็วาดฝันได้ทั้งนั้นกระมัง เพราะความคิดไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินเพื่อเสียสตางค์สักบาทเดียว

งั้นผมก็ขอวาดฝันไปก่อน ก่อนที่ความฝันนั้นจะเป็นจริงในสักวันนะ