นอกเหนือจากนี้คือเปลี่ยนแปลง

จากริมหาดทราย
พ่อชวนผมเดินเล่น
ฟังเสียงคลื่น เสียงลม
และเสียงธรรมชาติ
พ่อชอบทะเลมาก
ชอบนั่งโง่ๆไม่ต้องทำหรือคิดสิ่งใด
พ่อเพียงดูชีวิตผู้คน
คนตกปลา คนพายเรือ
และครอบครัวนั่งวงล้อม
เป็นความสุขของพ่อเท่านั้น
พ่อจึงชวนผมมาที่นี่

แม้เป็นยามเช้า
พ่อจะตื่นมาปลุกผม
ปลุกให้ตื่นและไปเดินเล่น
ถึงจะเช้าเกินไปสำหรับผม
แต่พ่อคิดว่าทะเลสวยงามเสมอ
ยิ่งยามเช้าแดดอ่อนๆ
เป็นเวลาที่เรามองเห็นวันใหม่
ได้สวยงามกว่าเวลาอื่น

ผมจึงคิดว่าพ่อชอบทะเลมาก
พ่อคงเคยพาแม่มาที่นี่
มาเดินเล่นเหมือนที่ชวนผม
มองดูผู้คนและทุกสิ่งที่เป็นไป
ริมหาดทรายแห่งนี้
พ่อคงมีความทรงจำที่ดี
กับท้องทะเลกว้างใหญ่
คงมีเรื่องราวได้เก็บบันทึก
ไว้ในคลื่นที่ซัดผ่าน
เพื่อเตือนความทรงจำเอาไว้

สำหรับพ่อแล้ว
แม้ท้องทะเลจะเปลี่ยนสี
คลื่นน้ำจะขุ่นมัวไป
แต่มิใช่เหตุผลที่จะไม่หลงรักทะเล
หรือชอบน้อยลงแต่อย่างใด
แต่มันเป็นดั่งปรากฏการณ์
ที่ทำให้พ่อติดตามการเปลี่ยนแปลง
ตามกาลเวลาล่วงเลย
ที่ครั้งหนึ่งท้องทะเลไม่เคยเหมือน
เมื่อครั้งพ่อยังเด็ก
ไม่เคยเหมือนเมื่อครั้งพ่อวัยหนุ่ม
และมันก็ได้เปลี่ยนแปลงตลอดมา
จนกระทั่งมีผมอยู่ในวันนี้

พ่อได้บอกผมว่า
เมื่อลูกโตขึ้นและได้มาแวะเวียนที่แห่งนี้
ทะเลจะไม่มีวันเหมือนตอนยังมีพ่อ
จะไม่มีวันเหมือนตอนที่พ่อพาแม่เดินเล่น
เพราะเมื่อเริ่มต้นหลังจากนี้
ทะเลเสมือนได้ตกอยู่ในอีกโลกหนึ่ง
ที่เป็นช่วงเวลาของลูก
และจะเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ
กระทั่งลูกได้เป็นพ่อคน
ทะเลแห่งนี้ก็จะตกเป็นอีกโลกหนึ่ง
ที่ไม่เหมือนลูกอีกต่อไป